oni

Zdrada jest domeną męską. Honorem jest być złym. To takie bohaterskie, mocne. Jest co dać na afisz.

Ale nie będzie analizy mężczyzny. Będzie odpowiedź dlaczego wybieram kobiety. Także w przyjaźni, a głównie w twórczości. W pisaniu i fotografii.

Przepadam za facetami, których nie znam. Idole z plakatu, z książek, z płyt, z obrazów. Pozostali? Marność nad marnościami. W życiu mianem „przyjaciela” określałem pięciu. Dziś nie ma żadnego.

Wina? Moja. Przez całe życie szukałem „zastępczego ojca”, a więc wybierałem starszych przyjaciół. Musiało się rozsypać.

Wina? Ich. Przyjaźniliśmy się, bo byłem szefem i wypadało mnie mieć w portfolio.

Wina? Moja i jego. Mam paskudny charakter, a jemu wydawało się, że przyjaźń można kupić.

Kocham jednego faceta. Mojego Syna. Dla niego i przez niego żyję. Dla siebie? Dzięki niemu.

Lubię – tak lubię – starych mężczyzn. Pokaleczeni podchodzą do życia z dystansem. Warto ich słuchać, warto naśladować. Dlatego, gdy spotykam się z ojcem mojej Byłej, staram się kreślić plany na przyszłość. Fantazjuję: - Chciałbym być takim ojcem.

Gdy jestem w depresji, podziwiam samobójców. Przeważnie byli to faceci. Mieli w sobie odwagę – krzyczę, przeglądając się w lustrze.

Gdy wraca mi ochota i siły, podziwiam dozorcę z miejscowego przedszkola, który codziennie rano odśnieża, zamiata, krząta się. Widzę go przez okno. Nic o nim nie wiem.

O mężczyznach nie warto zbyt wiele wiedzieć.