szukać

…gdy spadamy na samo dno, stajemy się bardziej ludzcy – to myśl zapożyczona z „Obsługiwałem angielskiego króla”. Wczoraj wieczorem, marząc o kobiecie lub innym ziółku, obejrzałem film, którego – wstyd się przyznać – nie czytałem… Ale film obejrzałem po wtóry z refleksją wyciszenia i własną prośbą o dobry sen. Wybór chybiony, bo zacząłem w gnojku – bohaterze szukać własnych przewin. No i znalazłem, a jakże i katuję się… Spokojnie! Robię to już inaczej, coraz więcej spraw umyka, zaczynam sobie wybaczać sprawy małe, próbując o wielkich nie zapominać… Czy staję się bardziej ludzki? O grafomański patosie! – Tak!

Przeszkadza mi jednak moja pycha, cieszy duma. Staram się ważyć, co jest, czym? Pewnie grzeszę egoizmem w rozstrzyganiu własnych sporów, ale mniej jest we mnie złości i zniechęcenia. Brakuje szczegółów. Pracy, pieniędzy, miłości kobiety. Proza bytu.

Napisałem dzisiaj list motywacyjny z prośbą o przyjęcie mnie do pracy w miejscu, które byłoby moim spełnieniem. Boję się kolejnego potknięcia, ale przecież żyję z przyzwyczajenia do problemów. O zgrozo! W Biedronce mi odmówili. Może tym samym dali mi szansę na drugi start, ale we właściwym kierunku?

Abym brzmiał (dla samego siebie) wiarygodnie przewertowałem moją ulubioną sztukę (chyba jego jedyną?!) Jerzego Pilcha – Narty Ojca Świętego. Jest tam cudowna fraza księdza Kubali:

- A jeśli nie bajka? A jeśli ani jedno, ani drugie to nie jest bajką, ale przeciwnie: i jedno, i drugie jest łączącą się w logiczną i zborną konstrukcję prawdą?

…