chrzest

…rozczulam się, wzruszam, inaczej oddycham. I wszystko, oczywiście, za sprawą Szymona. Od kilku godzin jesteśmy razem, a to wystarcza, abym tracił ochotę na łzy… Gorące powietrze, blisko tani, miejski basen i woda… mnóstwo wody! Nie umiem pływać, a On niczym delfin hasał i chlapał. Nurkował, skakał i był w siódmym niebie. Nawet na chwilę z Jego twarzy nie znikał uśmiech, więc mój smutek ochrzciłem wodą, schowałem go tam pod tonią.

I jak ja mam odejść, gdy On swoim oczami zniewala każdy mój ruch, każde moje słowo…?

Boże, ale jesteś przebiegły…