rogi

…wystawiam rogi za okno. Dużo dzisiaj łaziłem, szukałem okazji do pracy i spojrzeń kobiecych oczu. Nie wiem – o łobuzie – ale dzisiaj był wyjątkowy dzień, bo nie patrzyłem canonem, lecz wprost. I? Spotykałem uśmiechy, wręcz zaproszenia. Najzabawniejsza sytuacja: Idzie piękna mama z dziesięciolatkiem. Od piętnastu metrów wpatrujemy się w siebie. Ona uśmiech ma szczery, ja zrzucam maskę, potem oglądamy się za i na siebie. Słyszę głośne pytanie chłopca: - Mamo, znałaś tego pana? – Tak, to stary znajomy – kłamie matka. Piękne łgarstwo!

Potem młoda kobieta znad talerza chłodnika litewskiego spogląda na uciekający z mojego talerza kartofel… Śmieje się, uśmiecha… - Niegrzeczna pyra – zagaduje. – Ma Pani piękne kręcone, krucze włosy. Bardzo piękne – przystępuję do ofensywy. Ona się lekko się czerwieni i zlewa się z chłodnikiem…

To nie koniec. W uszach brzmi SBB i patrzę w niebo, i stoję na środku łąk Parku Kasprowicza. Całe Walking Around the Stromy Bay … i nagle ktoś szturcha mnie w łydkę. To piłka kopnięta przez dwóch maluchów, na ławce matki chichocą. Podaję piłkę chłopcu, ale trafia pod nogi szatynki… Wyjmuję słuchawki, ale dalej słyszę rytm: - Poda mi pan piłkę? – to kobieta. – Z przyjemnością – to ja. Muskam jej dłonie i odchodzę, i wystawiam rogi do nieba…