chłopcy

- Gdybyś nie był taki duży, to byś dostał w pierdol – zachęca mnie do rozmowy osiedlowy osiłek.

- Nie jestem duży, tylko wysoki – odpowiadam jak mięczak.

- No to dostaniesz! – rywal jest pewny swego.

- Nawet nie próbuj – zamieniam się w dzikiego samca.

- A co, zrobisz mi coś? – przeciwnik ma wątpliwości.

- No właśnie bym nie chciał – kończę zwycięsko i wychodzę do sklepu, pewien, że wyjście już nie będzie takie łatwe.

- Co tam kupiłeś? – pada pytanie (czy on się próbuje ze mną zaprzyjaźnić?)

- Dla siebie wódkę, dla ciebie batona, chcesz? – zaczynam kłamać.

- To już po tobie debilu, zaraz przyjdą kumple – ni to groźba, ni zapowiedź.

- Nie mam czasu, idę oglądać żużel – zdobywam się na rezolutność i szczerość.

On pluje mi twarz, tak dosadnie i dokładnie. Odchodzę, ocierając plwociny koszulą, osiłek z kumplami stoją teraz pod oknem, ja na trzecim piętrze mógłbym pluć do woli, ale zasiadam przed telewizorem z cygarem.

Oby do jutra…