... no i zaczęło się szperanie, szukanie, przeglądanie, pod, nad, w, obok, z… Stare pisanie…może też więcej zdjęć? 
To przez Ciebie… (JSK)… dla…

• List do Weroniki (któryś… – 2007)
  

Urodziłem się na wsi, sporej, spowitej rankiem mgłą jezior, których wokół jest wiele. Ale żadne z nich nie jest tym, które ma brzeg Twojego poczęcia. Piszę o tym, dlatego, że wierzę w słowa Twojej prababki (też mieszka, blisko), że miejsca w życiu są tylko dwa: urodzenia i śmierci. Pozostałe to bzykanie, błąkanie, szukanie, krążenie. Mam tak od 14 lat. Jestem jednak blisko Ciebie, w tej mgle z nad jezior, którą może kiedyś wczesnym rankiem poczułaś? Gdy spała mama, dziadkowie; gdy czekała Cię klasówka lub spotkanie z chłopakiem? Ta mgła – mam nadzieję była letnią lub wiosenną, czyli ciepłą, że nie było w niej zimna jesieni czy grudnia?
Przez mgłę czy raczej w niej spowity mogłem być z Tobą, tylko tam i tylko tak, bo przecież błąkam się setki, a czasami tysiące kilometrów od Ciebie, jednak wracam powoli, od wczoraj, kiedy wysłałem mój pierwszy list do Ciebie. Idę spać, jutro „wyślę” i te słowa, jutro napiszę znowu.
Ojciec

• … jeszcze fragment ze sztuki Stypa 1988/1991
  

K.H.:
- Gdy nocami przy filiżance kawy, w kłębach dymu zawieszonych pod kloszem, myślał i pisał, i gdy wreszcie czuł się wyzwolony i całkowicie odpowiedzialny wobec samego siebie – dręczyła go jedna myśl. Uwielbiał się nią upajać: aby te noce miały wymiar nieskończoności.
Przyznawał się do tej słabości, zawsze wtedy, gdy potrzebował drugiego człowieka. Nie jako przyjaciela, kochankę, partnera do wódki… potrzebował słuchacza. W jego rozumieniu słuchacz nie był kimś rzeczywistym, był jego metafizycznym spełnieniem. Zbierającym, sączącym, ale nie filtrującym jego słów (…)