Cambio

… humorzasty świr! Manipulacyjny łajdak!
To nie cytaty, to gadanie z samym sobą. Obudziłem się jakiś świeży. Zmęczenie nie bolało, tak jak chociażby wczoraj. Byłem pewien niepewności, ale uwierzyłem, że nie załapię się dzisiaj na karuzelę własnej udręki.
Obejrzałem przed momentami "Vicky Cristina Barcelona". Och Woody! Dobrze mi. Mimo własnych utraconych miłości, pomimo mojego całego tchórzostwa. „Jestem tak podekscytowany, że chyba umyje dzisiaj wszystkie zęby”…
Nic się specjalnie nie zmieniło, nic nie dopełniło, ale jakoś czuję, że zasługuje także na takie dni, że codzienne dołowanie daje niewiele. Najczęściej łzy, wydane bzdurnie pieniądze, kaca lub ostre rzyganie.
Nikt nie puka do drzwi, nikt nie dzwoni. Mantra. Ale nikt nie zapuka, nie wybierze mojego numeru, gdy mnie już nie będzie, bo zatracę się w swojej pokucie.
Może jutro znowu trafi mnie szlag, bo jadę do warszawki i wrócą wspomnienia. A może jutro znowu obudzę się dobrze nastrojony. Może?
Nie wiem skąd brać pieniądze, kobiety, nowe słowa. Ale upajanie się swoim złym losem tego nie odmieni. Nie będzie mamony, miłości, sylab, oddechów, kropli potu na kręgosłupie…
- Już czas!
Może umrę jutro, może dożyje 77 lat. Może? Już czas utemperować swoje nieloty…

Mówię do ptaka:
Muszę lecieć.

Ptak macha do mnie
Instrukcją obsługi.
(Ewa Lipska, DO PTAKA).

...A – po dwudziestu dwóch latach zamierzam (sic!); RZUCAM PALENIE. To moja pierwsza myśl po obudzeniu. Został mi ostatni papieros.